Post uit Peru
Door: Mascha Bessem
Blijf op de hoogte en volg Mascha
31 Augustus 2016 | Peru, Cuzco
Dag allemaal,
Leuk dat jullie geïnteresseerd zijn in mijn blog. Ik zal jullie de komende weken vertellen wat mijn ervaringen in dit land zoal zijn. Gaande weg leren jullie de Peruaanse cultuur wat kennen via mijn verhalen en de foto's (en misschien video's) die ik regelmatig zal uploaden. Veel leesplezier!
Allereerst natuurlijk mijn reis hier naar toe. De vlucht van Amsterdam naar Lima verliep vlekkeloos. Ik zat fijn aan het gangpad en kon mijn benen regelmatig strekken, dat is wel belangrijk als je 12.5 uur in een vliegtuig bent. Ik zat naast een aardige, Turkse dame die een vriend zou gaan bezoeken in Lima. Ze probeerde regelmatig een gesprek aan te gaan in het Turks. Ze was nogal hulpbehoevend, zo hielp ik haar met het televisieschermje en met de douaneformulieren. Dit was wel lastig aangezien ze alleen Turks sprak, maar met handen- en voetenwerk kwamen we eruit. Verder had ze de behoefte aan mijn haar en wangen te zitten en keek ze regelmatig op mijn televisietje wat ik aan het doen was.
Aangekomen in Lima ben ik opgehaald door een chauffeur van de Mami Panchita hostel. Dit was zo'n 25 minuten van de aeropuerta. Tijdens deze rit heb ik nog een glimp opgevangen van Lima beach. In het hostel bleek dat ze een verkeerde achternaam hadden doorgekregen, namelijk Joanna, mijn tweede naam. Dit was ook zo gebruikt voor mijn doorvlucht naar Cuzco. Hier in Peru niet zo'n ramp, mocht het ze al opvallen, zou het 5,90 dollar zijn om dit te wijzigen.
De volgende dag bij het inchecken bleek inderdaad dat dit ze niet opviel. La señorita achter de desk vond het al veel te spannend om Engels te praten.
Even een koffietje doen zette mij gelijk op scherp. Ik vroeg la cuenta en wilde afrekenen met pin. Ik liep naar de desk en gaf het bonnetje waarop stond dat ik 6 sol(Peruaanse geldeenheid) moest afrekenen. De dame pakte mijn pinpas aan en toetste het bedrag in. Ik moest mijn pincode invoeren terwijl ik merkte dat ze haar hand half over het scherm hield en de pin niet los wilde laten. Ik rekende af en zag dat er een bonnetje uitkwam. Ik vroeg haar ook een pinbon, die ze in eerste instantie niet wilde geven. Ik kreeg hem en niet geheel verbaasd zag ik dat ze me 10 sol had laten afrekenen. Ik besprak dit met haar en zonder schaamte gaf ze me 4 sol contant terug..
De binnenlandse vlucht verliep wat hobbeliger. Deze vlucht, boven het andesgebergte, gaf een wonderschoon beeld van dit land. Bruine gebergtes met af en toe een witte top en azuurblauwe meertjes.
Op het vliegveld ben ik opgehaald door Bram, de coördinator voor de projecten in Peru vanuit Vrijwillig Wereldwijd. Direct zijn we naar mijn gastgezin gereden. Ik werd binnengeleid door Bram, hij bracht me naar de tweede verdieping waar twee ruime slaapkamers, een woonkamer en badkamer zijn. Deze gehele verdieping is voor mij en Nanja tijdens ons verblijf. Nanja is een andere Nederlandse vrijwilliger die sinds een week in Peru is. Zij volgt een project met gehandicapte kinderen. Samen met Nanja ben ik in de middag de stad in gelopen. Een fijne wandeling van 20 minuten naar het centrum. Het plan was om een bank op te zoeken zodat ik sols kon pinnen. Dit bleek een hele uitdaging. Op hoop van zegen probeerde we het bij een tweede bank. Ook hier geen succes, notabene werd hier mijn kaart ingeslikt. We spraken een bankmedewerker aan en even later werd de geldautomaat met een simpel pasje geopend en lag mijn pinpas daar in een bakje. Mocht je van plan zijn ooit een bank te overvallen in Peru, je blijkt zeer makkelijk bij het geld te kunnen komen. Wel is het raadzaam eerst even een gevangenis te bezoeken en dit mee te nemen in je overweging.
In de avond hebben we niks meer ondernomen en zijn we lekker binnen gebleven.
De volgende morgen stond ik op, in de veronderstelling mijn eerste dag in het ziekenhuis mee te maken. Bram en ik liepen er naar toe en tot onze verbazing was er niemand. De bewaker vertelde dat vanwege een nationale feestdag de ziekenpost ook gesloten was. Heb je als local dus zorg nodig op deze dag, ben je genoodzaakt te wachten of een duurder ziekenhuis te bezoeken, dat kan allemaal gewoon hier.
Bram en ik hebben vervolgens een stuk door de stad gelopen, voor zo'n 1.5 uur. We hebben een ijsje gegeten in een grote, verwesterde shoppingmall.
In de middag zijn Bram, Nanja en ik met de bus naar Christo Blanco gegaan. Een Christusbeeld op een berg, a la die in Rio de Janeiro maar dan een stuk kleiner. Hier nog heel toeristisch op de foto geweest met een baby- en volwassen alpaca. Vanaf deze berg hadden we een prachtig uitzicht over Cuzco en de bergen er omheen. Vervolgens zijn we naar beneden gelopen en zo via de Plaza de Armas terug naar huis. Een wandeling weer van zo'n 1,5 uur. Je maakt hier dus wel je nodige uurtjes wat betreft beweging
Woensdag 31 augustus, de dag waarop ik dan toch echt ga meedraaien in mijn project. Ik heb kennis gemaakt met de dokter die er werkt. Hij heeft uitgelegd wat ik zoal kan gaan doen. Vandaag heb ik meegewerkt bij de consultaties voor de kinderen tot 5 jaar. Tijdens een consultatie wordt het kind gewogen, gemeten en bij de kleine kinderen wordt er ook een lichamelijk onderzoek gedaan. Daarnaast geven de verpleegkundigen wat uitleg aan de moeders, vragen ze naar de voeding van het kind en de algemene conditie. Het grootste gedeelte van de tijd zijn ze papierwerk aan het invullen, talloze velletjes. Mijn taak vandaag was om mee te kijken en in de dossiers de gegevens in te vullen. Zo wordt het gewicht naar me geroepen in het Spaans en noteer ik het. Spaans verstaan gaat me aardig goed af, spreken is lastig. In deze ziekenpost spreken ze alleen geen Engels.
Vandaag heb ik gemerkt dat er onder de kinderen, erg veel een risico op bloedarmoede/anemie hebben. De ouders wordt dan geadviseerd het kind meer vlees, eieren en melk te geven. Soms worden ook ijzertabletten voorgeschreven. De ziekenpost is specifiek voor de arme locals uit Cuzco, dit is vaak terug te zien in de kleding van de kinderen en dus de bloedarmoede. Opzich zijn de middelen die worden gebruikt op deze afdeling prima, uiteraard iets primitiever maar wel betrouwbaar.
Vandaag zag ik ook een meisje die erg moeilijk liep. De verpleegkundige keek eraar maar volgensmij is er niet direct iets mee gedaan. In Nederland zou ze zeker doorgestuurd worden naar een specialist.
Bram liep de eerste paar uur met me mee, ook deels als tolk. Hij is later nog even met de dokter in gesprek geweest. Bram kwam later terug en vertelde me dat hij de dokter geld had overhandigd zodat ik er drie weken mag komen. De dokter heeft hem nadrukkelijk verteld dat niemand anders dat hoeft te weten in het zieken. Rara waar gaat het geld naar toe?!
Dit was het voor nu. Morgen ga ik weer werken en vanaf vrijdag gaan we met zijn zessen (2 vrijwilligers, bram en 2 reizigers) de jungle in voor vier dagen waarbij we op de laatste dag ook Machu Picchu bezoeken. Hierover vertel ik jullie volgende week.Hier onder nog was weetjes over het leven hier. Tot snel, liefs Mas.
Wist je dat..
..Het overdag ongeveer 20 graden is en dat het 's avonds afkoelt tot ongeveer 2 graden?
..Het in huis overdag kan aanvoelen als 2 graden aangezien deze niet wordt verwarmd door de zon?
..Wanneer we in de middag warm eten, het normaal is dat aardappels en pasta of aardappels en rijst samen gegeten wordt?
.. We ná het eten 'eet smakelijk' zeggen?
.. Het hier 7 uur eerder is?
.. Je om 5.00 uur 's ochtends klaar wakker bent?
.. We hier op 3400 meter hoogte zitten?
.. Het eten van cavia's een specialiteit is hier?
Leuk dat jullie geïnteresseerd zijn in mijn blog. Ik zal jullie de komende weken vertellen wat mijn ervaringen in dit land zoal zijn. Gaande weg leren jullie de Peruaanse cultuur wat kennen via mijn verhalen en de foto's (en misschien video's) die ik regelmatig zal uploaden. Veel leesplezier!
Allereerst natuurlijk mijn reis hier naar toe. De vlucht van Amsterdam naar Lima verliep vlekkeloos. Ik zat fijn aan het gangpad en kon mijn benen regelmatig strekken, dat is wel belangrijk als je 12.5 uur in een vliegtuig bent. Ik zat naast een aardige, Turkse dame die een vriend zou gaan bezoeken in Lima. Ze probeerde regelmatig een gesprek aan te gaan in het Turks. Ze was nogal hulpbehoevend, zo hielp ik haar met het televisieschermje en met de douaneformulieren. Dit was wel lastig aangezien ze alleen Turks sprak, maar met handen- en voetenwerk kwamen we eruit. Verder had ze de behoefte aan mijn haar en wangen te zitten en keek ze regelmatig op mijn televisietje wat ik aan het doen was.
Aangekomen in Lima ben ik opgehaald door een chauffeur van de Mami Panchita hostel. Dit was zo'n 25 minuten van de aeropuerta. Tijdens deze rit heb ik nog een glimp opgevangen van Lima beach. In het hostel bleek dat ze een verkeerde achternaam hadden doorgekregen, namelijk Joanna, mijn tweede naam. Dit was ook zo gebruikt voor mijn doorvlucht naar Cuzco. Hier in Peru niet zo'n ramp, mocht het ze al opvallen, zou het 5,90 dollar zijn om dit te wijzigen.
De volgende dag bij het inchecken bleek inderdaad dat dit ze niet opviel. La señorita achter de desk vond het al veel te spannend om Engels te praten.
Even een koffietje doen zette mij gelijk op scherp. Ik vroeg la cuenta en wilde afrekenen met pin. Ik liep naar de desk en gaf het bonnetje waarop stond dat ik 6 sol(Peruaanse geldeenheid) moest afrekenen. De dame pakte mijn pinpas aan en toetste het bedrag in. Ik moest mijn pincode invoeren terwijl ik merkte dat ze haar hand half over het scherm hield en de pin niet los wilde laten. Ik rekende af en zag dat er een bonnetje uitkwam. Ik vroeg haar ook een pinbon, die ze in eerste instantie niet wilde geven. Ik kreeg hem en niet geheel verbaasd zag ik dat ze me 10 sol had laten afrekenen. Ik besprak dit met haar en zonder schaamte gaf ze me 4 sol contant terug..
De binnenlandse vlucht verliep wat hobbeliger. Deze vlucht, boven het andesgebergte, gaf een wonderschoon beeld van dit land. Bruine gebergtes met af en toe een witte top en azuurblauwe meertjes.
Op het vliegveld ben ik opgehaald door Bram, de coördinator voor de projecten in Peru vanuit Vrijwillig Wereldwijd. Direct zijn we naar mijn gastgezin gereden. Ik werd binnengeleid door Bram, hij bracht me naar de tweede verdieping waar twee ruime slaapkamers, een woonkamer en badkamer zijn. Deze gehele verdieping is voor mij en Nanja tijdens ons verblijf. Nanja is een andere Nederlandse vrijwilliger die sinds een week in Peru is. Zij volgt een project met gehandicapte kinderen. Samen met Nanja ben ik in de middag de stad in gelopen. Een fijne wandeling van 20 minuten naar het centrum. Het plan was om een bank op te zoeken zodat ik sols kon pinnen. Dit bleek een hele uitdaging. Op hoop van zegen probeerde we het bij een tweede bank. Ook hier geen succes, notabene werd hier mijn kaart ingeslikt. We spraken een bankmedewerker aan en even later werd de geldautomaat met een simpel pasje geopend en lag mijn pinpas daar in een bakje. Mocht je van plan zijn ooit een bank te overvallen in Peru, je blijkt zeer makkelijk bij het geld te kunnen komen. Wel is het raadzaam eerst even een gevangenis te bezoeken en dit mee te nemen in je overweging.
In de avond hebben we niks meer ondernomen en zijn we lekker binnen gebleven.
De volgende morgen stond ik op, in de veronderstelling mijn eerste dag in het ziekenhuis mee te maken. Bram en ik liepen er naar toe en tot onze verbazing was er niemand. De bewaker vertelde dat vanwege een nationale feestdag de ziekenpost ook gesloten was. Heb je als local dus zorg nodig op deze dag, ben je genoodzaakt te wachten of een duurder ziekenhuis te bezoeken, dat kan allemaal gewoon hier.
Bram en ik hebben vervolgens een stuk door de stad gelopen, voor zo'n 1.5 uur. We hebben een ijsje gegeten in een grote, verwesterde shoppingmall.
In de middag zijn Bram, Nanja en ik met de bus naar Christo Blanco gegaan. Een Christusbeeld op een berg, a la die in Rio de Janeiro maar dan een stuk kleiner. Hier nog heel toeristisch op de foto geweest met een baby- en volwassen alpaca. Vanaf deze berg hadden we een prachtig uitzicht over Cuzco en de bergen er omheen. Vervolgens zijn we naar beneden gelopen en zo via de Plaza de Armas terug naar huis. Een wandeling weer van zo'n 1,5 uur. Je maakt hier dus wel je nodige uurtjes wat betreft beweging
Woensdag 31 augustus, de dag waarop ik dan toch echt ga meedraaien in mijn project. Ik heb kennis gemaakt met de dokter die er werkt. Hij heeft uitgelegd wat ik zoal kan gaan doen. Vandaag heb ik meegewerkt bij de consultaties voor de kinderen tot 5 jaar. Tijdens een consultatie wordt het kind gewogen, gemeten en bij de kleine kinderen wordt er ook een lichamelijk onderzoek gedaan. Daarnaast geven de verpleegkundigen wat uitleg aan de moeders, vragen ze naar de voeding van het kind en de algemene conditie. Het grootste gedeelte van de tijd zijn ze papierwerk aan het invullen, talloze velletjes. Mijn taak vandaag was om mee te kijken en in de dossiers de gegevens in te vullen. Zo wordt het gewicht naar me geroepen in het Spaans en noteer ik het. Spaans verstaan gaat me aardig goed af, spreken is lastig. In deze ziekenpost spreken ze alleen geen Engels.
Vandaag heb ik gemerkt dat er onder de kinderen, erg veel een risico op bloedarmoede/anemie hebben. De ouders wordt dan geadviseerd het kind meer vlees, eieren en melk te geven. Soms worden ook ijzertabletten voorgeschreven. De ziekenpost is specifiek voor de arme locals uit Cuzco, dit is vaak terug te zien in de kleding van de kinderen en dus de bloedarmoede. Opzich zijn de middelen die worden gebruikt op deze afdeling prima, uiteraard iets primitiever maar wel betrouwbaar.
Vandaag zag ik ook een meisje die erg moeilijk liep. De verpleegkundige keek eraar maar volgensmij is er niet direct iets mee gedaan. In Nederland zou ze zeker doorgestuurd worden naar een specialist.
Bram liep de eerste paar uur met me mee, ook deels als tolk. Hij is later nog even met de dokter in gesprek geweest. Bram kwam later terug en vertelde me dat hij de dokter geld had overhandigd zodat ik er drie weken mag komen. De dokter heeft hem nadrukkelijk verteld dat niemand anders dat hoeft te weten in het zieken. Rara waar gaat het geld naar toe?!
Dit was het voor nu. Morgen ga ik weer werken en vanaf vrijdag gaan we met zijn zessen (2 vrijwilligers, bram en 2 reizigers) de jungle in voor vier dagen waarbij we op de laatste dag ook Machu Picchu bezoeken. Hierover vertel ik jullie volgende week.Hier onder nog was weetjes over het leven hier. Tot snel, liefs Mas.
Wist je dat..
..Het overdag ongeveer 20 graden is en dat het 's avonds afkoelt tot ongeveer 2 graden?
..Het in huis overdag kan aanvoelen als 2 graden aangezien deze niet wordt verwarmd door de zon?
..Wanneer we in de middag warm eten, het normaal is dat aardappels en pasta of aardappels en rijst samen gegeten wordt?
.. We ná het eten 'eet smakelijk' zeggen?
.. Het hier 7 uur eerder is?
.. Je om 5.00 uur 's ochtends klaar wakker bent?
.. We hier op 3400 meter hoogte zitten?
.. Het eten van cavia's een specialiteit is hier?
-
01 September 2016 - 00:04
Babs :
Supertrots op je! Geweldig dat je nu voor de 2e keer al zo'n vrijwillegersreis maakt.
Je passie & droom wordt weer werkelijkheid. Fijn dat alles goed gaat en wat schrijf je toch weer leuk! Heerlijk om te lezen, en weet dat je nu weer volop geniet hiervan! ( op de foto's ook te zien -
01 September 2016 - 00:08
Babs :
Succes morgen op de 2e werkdag, en alvast heeeeeel veel plezier voor komend weekend!!
Lieverd, dikke kus mama -
01 September 2016 - 01:58
Saskia TD:
Wat superleuk weer om te lezen! Ik hoop dat je veel plezier gaat beleven en dat ze daar genieten van jouw goede vrijwilligheid! En ik ga de link doorsturen naar twee oude oppaskindjes van je. Eens kijken of ze dit gaan lezen? Groetjes, Saskia -
01 September 2016 - 11:11
Martijn :
Mooi geschreven lieverd!
Trots!!
Xx -
01 September 2016 - 11:27
Jolien:
Wauw Mas! Wat een avonturen allemaal weer! Heel veel succes en een goede reis door de jungle!
Veel liefs xx Jolien -
01 September 2016 - 12:17
Opa:
Hi schattebout,
Jonge, jonge wat een verhalen, foto's en avonturen! Ik verslind ze. Je schrijft er heel gezellig en onderhoudend over. Een genot om dergelijke post van jou te ontvangen. Het is fantastisch, dat je hier ook zo van geniet. Natuurlijk ben ik ook apetrots op jou! Ik wens jou voor de jungle-tocht heel veel plezier. Met spanning wacht ik je volgende relaas af.
Dikke xx van opa.
-
01 September 2016 - 12:51
Lokes:
Massie wat een leuk verhaal! Super goed hoe je dit allemaal schrijft. Wel opvallend hoe ze je overal proberen geld af te roffelen. Altijd op je hoede zijn daaro dus. Ik hoop wel dat je wat meer mag doen in het ziekenhuis dat zal je wel leuk vinden! Ontzettend gaaf wat je aankomend weekend mag gaan doen! Verder snap ik niet helemaal waarom Bram die dokter nog heeft moeten te betalen? Ze wisten toch dat je voor 3 weken kwam?
IK zie uwe volgende verhaal wel weer!
Ciao! -
01 September 2016 - 19:57
Pauline:
Hoi Masha, al heel wat indrukken gehad zo te lezen. Benieuwd hoe de jungle is
Groetjes pauline -
01 September 2016 - 20:08
Mijn:
Leuk om op de hoogte te blijven van je avontuur Mas! Xxxx -
02 September 2016 - 03:17
JB En Ca:
Leuk te lezen Masch! Geniet ervan!
Wij zijn benieuwd naar je verhalen over Machu Picchu, moet erg indrukwekkend zijn! Doe keizer Kuzco de groeten van ons en veel plezier op je werk!
Liefs vanuit Indonesië ;-) -
02 September 2016 - 19:51
Marianne:
Hé lieve Massie, wat heb je al weer veel gedaan, het klinkt allemaal zo goed! En dit weekend op avontuur in de jungle en naar Machu Pichu, ben zo benieuwd hoe je het vindt.
Heb je al meer mogen doen in het ziekenhuis, of ben je nog steeds kilo's aan het opschrijven? -
03 September 2016 - 09:04
Helen Rolf Ties En Ella:
Lieve Mas,
Goed te horen dat alles oke is. Dat stukje van de cavia vergeten we snel hoor. Haha. Of heb je een lekker recept voor Beertje. Geniet leef en proef de cultuur . Zo speciaal weer wat je doet. We zijn allemaal trots op je. Onze vakantie was super. We zijn poepie bruin geworden op het zoutelande strand. Snel weer eten bij ons. Dikke kus van je oom en tante en ties en ella -
04 September 2016 - 20:30
Oma Bessem:
Lieve Mass, had oma nu toch maar de koffer gepakt!!! Geweldig zoals het weer allemaal verloopt. Ben erg benieuwd naar de tocht die jullie gaan maken en zie er naar uit!! Veel liefs oma -
05 September 2016 - 21:54
Merel:
Hey Mascha
Wat een mooie verhalen na een paar dagen al! Fijn dat je het naar je zin hebt en zo geniet. Het is echt super cool dat je dit doet en wat een ervaring zal je opdoen! Ben stiekem wel jaloers op je ;)
Ik probeer je in Afrika een beetje te volgen en anders hebben we na jouw en mijn terugkomst genoeg te kletsen!
Geniet met volle teugen!
Liefs, Merel -
06 September 2016 - 21:56
Ellis:
Mas heb je geen last van de hoogte? Tis echt wel hoog zeg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
