Indian islamic weddings are like...

In India is 20 procent van de bevolking Islamitisch en 70 procent Hindoestaans. Wij hadden het voorrecht een islamitische bruiloft mee te maken. Een bijzondere ervaring was het zeker, allemaal de moeite waard om af te reizen naar dit Aziatische land voor een week.

We waren al een aantal dagen in Dehradun toen we de eerste bruiloftceremonie meemaakte. Dit was op vrijdag. We zouden de komende dagen verblijven in het hotel waar de andere gasten ook waren, een hotel genaamd Amber Palace. De lunch werd geserveerd om 14.00 uur. Lekkere indiaanse gerechten, allemaal wel erg vettig want zoals de bruid vertelde, hoe meer calorieën het eten bevat, hoe meer het geapriceerd wordt. Opvallend is dat de bruid eet nadat alle andere gasten hebben gegeten, daarnaast moet ze zich verlegen opstellen. Ik had het hier met Saariya over in het begin van de middag. Ze is een erg eerlijke meid, zeer modern en ruimdenkend. Ze keek er tegenop om deze rol te moeten gaan spelen, maar volgt de tradities uit respect voor haar ouders. Wanneer een bruid te open is naar haar gasten, wordt dit als losbandig beschouwd. Ik begeleide haar naar beneden. Ze ging met haar rug naar haar gasten zitten en werd gevoed door haar tante. 'Iedereen zorgt voor de bruid', vertelde ze.
Later in de middag, rond 16.00 uur was er een nieuwe ceremonie, een ceremonie speciaal voor Hindi of henna. Er wordt een fotosessie gehouden en hierbij schept iedere vrouw een gelige pasta op twee bladen die in de handen van de bruid liggen. Hiermee dient zou zich in te smeren, het zou een hydraterende werking hebben wat weer goed is voor de kleur van de henna. Daarna worden er grappige hindische liedjes gezongen, familieleden en vrienden worden vergeleken met dieren. Hiermee probeert het gezelschap de bruid aan het lachen te maken, terwijl zijzelf probeert zich verlegen op te stellen. Na deze ceremonie trek de bruid zich weer terug in haar hotelkamer. Hier eet ze en krijgt henna. Het heeft ongeveer 2 uur geduurd voordat haar gehele onderarmen, handen en voeten gedaan waren. Na dit moet je ook nog 4 uur de henna laten drogen. Later in de avond werd er muziek gedraaid en gaven verschillende familieleden of vrienden een optreden. Als je kunt dansen of zingen, ga je in de open ruimte staan en entertain je de gasten en bruid. Dit was erg leuk om mee te maken en later hebben we met zijn allen mee Indisch gedanst. Het leuke is dat Lorette en Martijn nog de liedjes; I'm your van Jason Maar, en zonnestralen van Acda en de Munnik hebben gezongen voor Saariya. Het werd een late avond, maar wel een waaraan we mooie herinneringen hebben. Voor diegenen die het zich afvragen, de bruidegom heb ik nog niet genoemd. Dit komt dat hij bij deze ceremoniedag nog niet aanwezig is. Het stel zal elkaar pas zien wanneer ze daadwerkelijk getrouwd zijn, zaterdagavond pas.

Zaterdagochtend hebben we een beetje kunnen uitslapen. Martijn en ik zijn na het ontbijt samen op pad gegaan. We namen een áuto (soort tuk tuk) naar een tempel langs de rivier. Dit was een half uurtje van het hotel vandaan. De tempel bleek een soort grot te zijn. Hierin waren verschillende goden afgebeeld. Op een gegeven moment naderde we een erg klein deurtje met aan de andere kant een even zo hoge ruimte, waar een man op een stoel bij een afgebeelde God zat. Uit respect wilden we terug lopen maar hij wenkte ons naar zich toe. Hij zei 'This is my God' en gaf ons gepofte rijst en een teken op het hoofd. Wat mooi is om te zien in India, is dat alle religies en soorten mensen in harmonie met elkaar samenleven. Niemand wordt buitengesloten en iedereen is welkom binnen welke gemeenschap dan ook. In Nederland zouden we hier nog wel eens iets van kunnen leren.
Daarna hebben we nog een grote boeddhistische tuin bezocht. In deze tuin waren grote dynamische afbeeldingen van goden te zien met veel felle kleuren en goud. Er waren nog wat aapjes aan het spelen in een fontein wat een leuke aanschouwing gaf.
Lorette, Babs en Joey zijn deze middag gaan shoppen op de markt. Twee vrouwen die ze de dag ervoor hadden ontmoet, gingen mee om de prijs te kunnen relativeren. De marktverkopers gooien de prijs nogal eens omhoog wanneer ze 'foreigners' zien. Dit kan soms 5 keer de normale prijs zijn. Ze kochten sjaals en nog wat andere souveniers.
In de avond hebben we ons klaargemaakt voor de bruiloft. Onze schouders waren bedekt en we droegen lange jurken. De mannen hadden bij het winkelen in Delhi een mooi Indisch kostuum gekocht, die ze droegen. Met een bus werden we naar de feestlocatie gebracht. Waar de lokatie en versiering op vrijdag lichtelijk tegenviel, keken we hier onze ogen uit. De entree alleen al was een rode loper van ongeveer 100 meter lang. Het begin werd overdekt door gedrapeerde doeken. Aan weerzijde hingen lichtjes wat een prachtig gezicht gaf. Aan het einde van de rode loper passeerde we de fotograven om vervolgens in de grote, tevens prachtige versierde tuin aan te komen. Er stond een enorm podium opgesteld en daarvoor tafels en stoelen. Een grote ruimte daarnaast zou bedoeld zijn voor het eten en er was nog een soort van VIP gedeelde voor de familie aangezien er op deze ceremonie ongeveer 1200 gasten zouden komen. We trokken bij binnenkomst gelijkt veel aandacht, iedereen wilde een foto met ons. Grote ogen keken ons na. Ondertussen was Ferman, de bruidegom gearriveerd en had plaats genomen op het podium om zijn belofte af te leggen. Hij heeft verschillende papieren moeten ondertekenen met steeds drie maal erop 'yes i do'. Bij dit alles is Saariya nog niet aanwezig. Zij zat in een andere ruimte in haar grote bruidsjurk met veel juwelen om, buiten het zicht van de gasten. Zij kreeg dan ook niet veel mee van het gebeuren in de tuin. Deze avond heeft ze zich nog meer verlegen moeten opstellen. Het was bijzonder mooi om te zien hoe emotioneel het gezin was en vooral ook Saariya aan het einde van de avond bij het afscheid. Vanwege haar goede band met haar ouders en broer is het toch wel een lastige kwestie voor haar om het ouderlijk nest te verlaten. Na alle formaliteiten rondom het huwelijk werden de laatste foto's gemaakt waarna Saariya in een klein zitje werd gezet om naar buiten gedragen te worden, om samen met Ferman naar zijn ouderlijk huis te gaan. Ook wij namen een bus terug naar het hotel voor wat rust.

Op zondag hebben we ons vijven weer opgesplitst voor wat leuke uitstapjes. Lorette en Joey wilden graag nog terug naar Rishikesh voor wat inkopen. Martijn, Babs en ik werden uitgenodigd om met twee mensen die we ontmoet hadden op de bruiloft mee te gaan op pad in Dehradun. We zouden graag nog de robbers cave willen bezoeken en zij zouden ons river cottage laten zien. Robbers cave is een kloof met een stromende rivier erdoorheen. Deze kun je bewandelen, erg comfortabel is het niet zijn we achter gekomen. De stenen onder ons waren soms scherp. Aan het uiteinde van de kloof kwam je aan bij een open ruimte in de natuur met een mooie waterval. Daarna brachten ze ons naar de andere plek. Een soort mini vakantie-oord, vergelijkbaar met een agritourismo. Hier nuttigde we een lunch, even lekkere westerse fish 'n chips. We werden terug afgezet bij het hotel en maakte ons opnieuw klaar voor de laatste bruiloftavond. Op deze avond droegen wij, de vrouwen, onze speciaal genaaide Indische jurken, allemaal met dezelfde print alleen ieder een andere kleur. Deze avond was qua sfeer en uitstraling vergelijkbaar met die van de dag ervoor. Echter zaten nu in tegenstelling tot zaterdag het bruidspaar naast elkaar op het podium. Ook werd deze avond georganiseerd door de schoonfamilie van Saariya. Ook deze avond hadden we weer veel bekijks, gelukkig was het gefotografeer minder dan de dag ervoor. Om ongeveer 22 uur aten we aan een grote tafel met de gehele familie van Saariya. Eten werd rond geserveerd door obers en een comedian kwam langs om iedereen pan te geven en je te vergelijken met een moviestar. Pan is een blad gevuld met een soort mint en suiker, het dient als mondverfrissing. Uiteindelijk lagen we er om 1.30 uur in, om er vervolgens weer om 5.15 uur uit te gaan voor een dagtrip naar de Himalaya.

Om 6.00 uur stonden we klaar om te vertrekken. Helaas ontbrak nog ieder spoort van de taxichauffeur. Om 7.00 uur kwam hij aankakken, heel vervelend maar wel te verwachten in India. Onze rit door het gebergte was niet echt prettig. Scheuren door deze bochten werd de meesten te veel. Na 4 uur kwamen we aan in Dhanaulti. Dit is een uitkijkpunt voor de Himalayatoppen. We wandelden voor 20 minuten door een ecopark en kwamen aan bij een open grasvlakte. Hier hadden we een prachtig panoramaview. Hier hebben we voor 30 minuten gerust en genoten van het uitzicht. Daarna zijn we terug naar Mussoorie gegaan, een stad in de bergen met een mall road. Mam en Lo sliepen nog even in de bus terwijl Martijn, Joey en ik een ontbijt scoorde. Daarna nog even rondgelopen en gekeken om vervolgens weer terug naar Dehradun te gaan.
Even twee uurtjes om te rusten/douchen/inpakken om vervolgens nog even langs Saariya en haar ouders te gaan om afscheid te nemen. We gaven Saariya's vader een nieuwe leren portemonnee (die van hem bleek kapot te zijn) met een mooie kaart. Saariya en haar vader raakten geëmotioneerd door de woorden. Bijzonder hoe je je in zo een korte tijd een deel van deze geweldige familie kunt voelen. Ze zijn bijzonder gastvrij geweest en alles was goed geregeld. Zij spraken waardering uit voor onze respect naar hun cultuur. We hadden ons goed aangepast. Na het verdrietige afscheid zijn we terug naar het hotel gegaan om te wachten op de chauffeur van die middag. Hij zou ons ook naar Delhi airport rijden. Helaas kwam hij ook deze keer weer een uur te laat. Gelukkig hadden we voldoende tijd om het nog allemaal prima te redden en zo is onze reis verder voorspoedig verlopen.

We zijn nu weer terug in Nederland en genieten van al onze herinneren aan deze week. Voorlopig gaan we weer even aarden in Nederland, er staan nog geen nieuwe reizen op de planning. Bedankt voor de interesse in de blog, hopelijk heb ik op deze manier een goed beeld kunnen schetsen van een stukje van India. Ik hoop dat ik in de toekomst nog eens de kans krijg om dit land te bezoeken. De prachtige natuur en vriendelijke mensen maken het een interessant land om te bezoeken.

P.S. Wist je datjes zijn deze keer bijgevoegd in de tekst :)