Reizen in het zuiden

Op zaterdag ben ik samen met Sander, een andere Nederlandse vrijwilliger, naar Pisac gegaan. Een dorpje op ongeveer 45 minuten afstand van Cusco dat bekent staat om zijn markt en de ligging in de sacred valley. De reis ernaar toe keken we onze ogen al uit naar de omgeving, erg mooie bergen met een fijn zonnetje erop. Eenmaal aangekomen in het dorpje hebben we even wat gegeten en daarna wat over de markt gewandeld. Veel typische Peruviaanse souvenirtjes waren hier te koop en zo zijn wij uiteraard ook goed geslaagd. Een gezellige middag met weer een mooie kijk op een ander deel van Peru. Het busje op de terugweg heeft ons afgezet in Tombomachay, een dorpje zo'n 8 kilometer van Cusco vandaan. Hier nog een ruïne bezocht en vervolgens terug gewandeld, een rustige route door de bossen. Ter afsluiting in Cusco de welbekende brownie bij Jack's cafe gegeten, yummy!
Zondag was een rustige, vrije dag. Ook wel eens lekker. Ik zou graag in Cusco het Inca museum willen bezoeken en nog eventueel een citywalk willen doen. Uiteindelijk werd het borrelen bij het beerhouse en een leuke rondleiding in het chocolademuseum met als afsluiter een avond kaarten bij ons thuis in het gastgezin met Sander, Bram en zijn zus Diane met wat lekkere Peruviaanse hapjes.

Maandag en dinsdag prima gewerkt in het ziekenhuis. Eigenlijk twee vrij normale dagen, zonder enige verassingen vreemd genoeg. Dinsdagmiddag heb ik nog een informatiemiddag meegemaakt die gegeven werd door een van de obstetrica's. Deze informatie is bedoeld voor vrouwen die meer te weten willen komen over de anatomie van de vrouwelijke genitaliën, de bevruchting en een gezonde zwangerschap. Ik ben blij dat meegemaakt te hebben, ik hoop dat er voldoende meiden zich aanmelden voor deze middag.

Dinsdagavond heb ik een bus genomen naar Puno. Een nachtrit van 7 uur. Prima te doen moet ik zeggen. Het is uiteraard in iedere nachtbus hier opletten dat je je spullen blijft behouden. Anderen zullen namelijk proberen het van je te stelen als je slaapt of je plaats verlaat. Vanuit Puno heb ik een taxi genomen naar de haven om daar vervolgens een ticket te kopen voor een boottocht van twee dagen op Lake Titicaca. Bij het instappen in de boot, was ik toch wel enigzins opgelucht om een leuk belgisch stel te mogen ontmoeten. Alleen reizen is prima te doen en kan erg rustgevend zijn maar het blijft toch altijd fijn om weer nieuwe mensen te ontmoeten. En zo vertrok om 8.30 uur in de morgen de boot richting de Uros eilanden. Dit zijn erg bijzondere eilanden, ze zijn namelijk volledig gemaakt van de totoca riet! Hier werden we ontvangen door een van de bewoners van het eilandje. Hij legde door middel van een machete uit hoe zo'n eiland gemaakt wordt, erg interessant maar soms lastig te volgen in het Spaans. Vervolgens toonde een bewoonster van het eiland mij en een paar anderen haar huis. Een hutje van naar schatting 8 vierkante meter, waar ze naar eigen zeggen met 4 personen in woont. Op haar rug droeg ze traditioneel een 2 maanden oude baby. Vanuit mijn persoonlijke interesse vroeg ik haar in het Spaans waar deze baby geboren was. Ze vertelde me dat ze thuis bevallen was van haar baby. Een normaal iets als je het mij vraagt als het om een Nederlandse situatie gaat, maar een uiterst gevaarlijke situatie als je een uur varen van het vaste land woont.
Enfin wij weer door naar het volgende eiland. Na ongeveer twee uur bereikte we Amantini. Hier werden ik samen met het Belgische stel, Yannick en Nina, toegewezen aan een Peruviaanse vrouw om in haar huis onze nacht door te brengen. Bij haar kregen we ook een lunch, avondeten en de volgende ochtend een ontbijt. Alhoewel ik voorheen wel eens dacht dat ik een gat in mijn maag had, kreeg ik deze twee maaltijden bij haar niet op. Vooraf een flinke gebonden soep met aardappelen vervolgd door een compleet dinner met rijst en aardappels was mij persoonlijk wat te veel. En hoewel dit tegen mijn principes in ging, heb ik toch wat moeten laten staan. Na de lunch hebben we een behoorlijke klim moeten doorstaan om op de top van het eiland te komen. Hier hebben we gewacht op de zonsondergang, met een mooie view over het grote meer. Uiteindelijk terug in het huis nog een paar potjes 'beverbende' gespeeld om vervolgens vroeg ons bed op te zoeken.
De volgende morgen hebben we om 7.30 uur onze tocht vervolgd naar het eiland Taquile, een paar kilometer van Amantini vandaag. Hier opnieuw aan wal gegaan voor een wandeling rond het eiland. Weer een mooi uitzicht over het meer en de andere eilanden, met onderweg het zicht op de lokale huisjes. Aangekomen op het centrale plein van het eiland bleek er een bepaald feestje te zijn. Het plein was gezellig versierd met vlaggetjes, er speelde een orkest en de eilandbewoners droegen traditionele kleding. Helaas hebben we nationale dans niet meer kunnen meemaken gezien het vertrek van de boot.
Terug op de boot heb ik Yannick en Nina het kaartspel Cambio geleerd, vergelijkbaar met beverbende en iets wat ik hier erg veel heb gespeeld met de vrijwilligers. Dit spel doodde gelukkig al 2 van de 3 uur tijd op de boot op de terugweg naar Puno. In Puno arriveerde we rond een uur of 3, super aangezien ik om 4 uur een busticket had naar Arequipa. Deze busrit was iets minder prettig dan ik me had voorgesteld. Waar mij in eerste instantie werd verteld dat dit een rit van 6 uur zou zijn, werd het uiteindelijk 8 uur rijden.

Gelukkig gearriveerd in Arequipa net voor middernacht, ik heb een taxi genomen naar het Wild Rover hostel. Buiten dit hostel stond een groepje Duitse jongeren te wachten tot ze naar binnen konden, naar de feestende muziek. Zoals mij al eerder was verteld is dit een behoorlijk feesthostel, wat op zich wel leuk is als je alleen bent omdat je altijd wel aanspraak hebt. Ik besloot nog even een biertje te drinken aan de bar maar merkte snel dat ik niet meer mee kon komen met de al redelijk beschonken menigte mensen. Ik sliep in een vierpersoons meisjesdorm, met een prima bed met een goed matras.
De volgende ochtend kennis gemaakt met mijn onderbuurvrouw. Een meid uit Oekraïne die al voor 4 maanden alleen onderweg was. Haar trip begon in Mexico en zo daalde ze af naar het zuiden. Een erg gave en inspirerende reis! Na het nuttigen van een ontbijtje ben ik wat rond gaan lopen om eens wat meer informatie te verkrijgen over de colca trek voor 1 dag. In mijn gids had ik gelezen dat er ook een mogelijkheid tot ziplinen zou zijn, iets wat mij wel erg aansprak. Om 12 uur ben ik samen met een Austratische jongen op pad gegaan om een citywalk met tourgide te lopen. Bij deze tour sloten nog twee Nederlandse meiden en een Amerikaanse jongen aan, een gezellig clubje. We bezochten een alpaca- en lamadierentuintje waar aaneen gesloten een museum en winkel was. Verder bezochten we wat leuke straatjes en uiteraard ook de Plaza de Armas, die we mochten bewonderen vanaf de top van een gebouw. Op dit punt konden we ook goed de drie vulkanen zien die om Arequipa heen liggen. Verder was de tour vrij commercieel en bezochten dus wat cafes en restaurants. Bij het laatste restaurant hebben we met zijn vijfen het typische gerecht Cevieche op. Niet schrikken, het is rauwe vis gemarineerd in limoensappen en mooi aangekleed op een bord. Niet helemaal mijn favoriete gerecht maar toch wel leuk om eens geproeft te hebben. Een andere delicatese hier is cavia. Maar gezien het feit dat je het hele diertje zo op je bord krijgt, heb ik niet echt de behoefte deze te proeven. Wel heb ik in de afgelopen vier dagen alpacacvlees geprobeerd. Vergelijkbaar met biefstuk moet ik zeggen, zou erg lekker kunnen zijn als die van mij niet zo doorbakken was.
In de middag ben ik met de Australische en Amerikaanse jongen naar een touragency gegaan om de eendaagse trip naar de colca canyon te boeken. Vervolgens ook nog met zijn drieën voor twee uur rond gelopen in het Monesterio de Santa Catalina. Dit was een hele beleving moet ik jullie vertellen. Hier leefden in de 16e eeuw de nonnen van Arequipa. De community heeft veel mooie pleintjes en geeft een goede kijk op het leven van deze nonnen in die tijd. De vel gekleurde straten en bloemetjes maakte het een vrolijk uitzicht. Wat opviel hier is dat ze erg veel van koken houden, ik geloof dat er ongeveer evenveel keukens zijn als slaapplaatsen.
In de avond heb ik met de Australische jongen, Clark, nog een drankje en hapje gegeten in de bar van het hostel. Nog een potje tafelvoetbal gewonnen en daarna maar op tijd mijn bed in gekropen.
Om 2 uur was het tijd om op toe staan, ik zou namelijk om 2.30 uur opgehaald worden voor de trip naar de Colca Canyon. Gelukkig nog wat verder kunnen slapen in de bus. Vanaf 6.30 uur hebben we regelmatig wat stops gemaakt in verschillende dorpjes om wat pleintjes te bekijken en lokale marktjes te bezoeken. Uiteindelijk reden we rond 10.30 uur het woestijnachitge landschap in van de Colca. Grappig om te zien dat daar cactussen dus gewoon groeien als onkruid. Een van de redenen waarom de Colca Canyon een grote touristische attractie is, is omdat je hier condors in het wild kunt spotten. Maar je raad het nooit, net de dag dat wij daar zijn komen ze niet te voorschijn. Wel een paar arenden kunnen spotten maar toch enigszins teleurgesteld verlieten we de viewingpoint. Waar ik wel nog steeds naar uitkeek was het ziplinen. We kwamen aan op de plek waar dit mogelijk werd gemaakt. Het leuke was dat ik de twee jongens ook enthousiast had gekregen over het ziplinen. Dus gingen we dit met zijn drieën aan. In mijn verbeelding zouden we een uurtje gaan ziplinen door de bergen en bossen etc. Helaas was dit niet helemaal realistisch. Na ongeveer 15 minuten en drie keer te hebben geziplined was het klaar. Wat wel leuk is, is dat je wat mocht stunten tijdens het ziplinen, bijvoorbeeld door op je kop te gaan hangen. Ik probeerde dit twee keer en het lukte aardig goed. Aardig goed omdat ik 1 keer met mijn voet tegen de kabel aan kwam waardoor die nu wat geschaafd is, maarja dat is het risico. Na het ziplinen hebben we onze tour voortgezet, weer richting Arequipa. Op deze terugweg reden we door prachtig vulkanisch gebied. Bij een viewingpoint hadden we uitzicht op 9 verschillende vulkanen! Ook hebben we op deze plek wilde vicuna's gespot, een alpaca soort die alleen maar in het wild kan overleven.Al met al een gezellige dagtrip en toch maar weer even de Colca Canyon kunnen meepikken.
In de avond heb ik de nachtbus terug naar Cusco gepakt. Een prima rit waarbij ik ongeveer 8 uur heb kunnen slapen, waarnaar ik om 6.30 uur arriveerde in Cusco. Vandaag verder maar een beetje rommelen en nog wat inkopen doen. Vanavond gaan we met de drie vrijwilligers borrelen. Het Belgische stel komt waarschijnlijk ook gezellig en met zijn allen gaan we dan salsa dansen in de avond :)



Ik ga nog even genieten van mijn laatste twee dagen hier in het mooie Peru. Jullie horen nog van mij wanneer ik weer Nederland ben op woensdag.

Voor de geïnteresseerden, in oktober zal ik weer een blog bijhouden tijdens een reisje van een week naar India. Net voor ik naar Peru vertrok zijn Martijn en ik namelijk uitgenodigd voor een typische indiaase bruiloft in INDIA van onze vriendin Saariya! Don't miss out on our story/foto's/video's of this wedding!!

Ciao.

Wist je dat...
.. Lake Titicaca het hoogst gelegen meer in dat bevaarbaar?!
.. de Colca canyon het op een na diepste dal heeft van de wereld?!
.. je hier met 2 maanden theorie piloot kunt worden?!
.. Condors niet jagen maar alleen dode dieren eten aangezien ze platte klauwen hebben?!
.. Een tandarts hier 800 soles per maand verdient, en een schoonmaakster 300 soles?!
.. Er een kathedraal gisteren in afgebrand in Cusco?!
.. Er een maand geleden nog een aardbeving van 8.1 op de schaal van Richter was in het Colca gebergte?!