De eerste paar dagen!
Door: Mascha
Blijf op de hoogte en volg Mascha
27 Juni 2016 | Ghana, Koforidua
Hallo allemaal,
Ik ben nu voor zo'n 5,5 dag in Ghana en heb het prima naar mijn zin. Ik ben zaterdagavond aangekomen in Accra waar ik ook de nacht verbleef in het Pinkhostel. Ik heb daar een leuk gesprek gehad met Giorgia Varvello, een italiaans meisje waarmee ik op de kamer verbleef en die ook vrijwilligerswerk ging doen. Zondagochtend stond er al vroeg weer een taxi op mij te wachten om mij naar mijn gastgezin in Koforidua te brengen. De reis duurde zo'n 2 uur. In mijn gastgezin werd ik warm ontvangen en ik werd gelijk rondgeleid door, Emmanuel, de 14 jarige zoon van mijn verblijfmoeder. Hij liet me wat plekken zien en zelf zijn school. We hebben zo'n 2 uur in de zon met 30graden gelopen, dat was behoorlijk zwaar. In februari heeft hij een ongeluk gehad waardoor hij nu nog maar 1 arm heeft. Verder is er dus nog mijn 'hostmother' Martha. Van haar kinderen is Freda de oudste, zij is 23 jaar en heeft een vriend die Freeman heet. Verder heeft ze nog twee zoons die Derek en Mafoe heten. De rest van de zondag hebben we niet veel gedaan. Maandag ging ik met de familie de stad in waar ik werd opgewacht door Mickey van Projects Abroad Ghana. Hij heeft mij in rondleiding gegeven in de stad en gaf ook wat handige tips over de taxi, het eten en het internetcafe. Ook kochten we een nieuwe simkaart en gingen we naar het ziekenhuis om me aan te melden. Die avond namen Freda en Freeman mij mee naar een restaurant waar we een drankje deden en vervolgens hebben we nog ergens frietjes gegeten.
Dinsdag was mijn eerste werkdag. Ik werd naar de Obstetric & gynaecology wards gebracht. Daar liep een groep studenten en twee dokters de verschillende kamers af om de pacienten een voor een te bespreken. Ik merkte al gelijk dat er eigenlijk geen appatuur op de afdeling was en alles handmatig werd gedaan. Die ronde was erg vermoeiend. Het was namelijk erg warm in de kamers en omdat het team steeds oversprong naar de volkstaal 'twi' kon ik het niet volgen. Rond een uur of 1 ontmoette ik een hele aardige jongen die ook op die afdeling werkte die me wat rondleidde en me meer info gaf over verschillende ingrepen. 's Middags nam mijn hostmoeder me mee naar een markt om een enkelbandje voor mij te kopen die ze zelf die dag daarvoor had gekocht.
Woensdag was een leuke dag. Ik moest van 9 tot 2 werken. De studenten die weer diezelfde zonde maakte, legde me al wat meer dingen uit en Lucia, het enige vrouw van de groep, nam me mee op sleeptouw. We gingen naar de ENC ward. Hier komen vrouwen die problemen hebben tijdens de zwangerschap maar ook na een bevalling moet de vrouw om te twee weken terugkomen voor een review. IK HEB DAAR TWEE NEWBORNS MOGEN VASTHOUDEN :). Na het werk ging ik snel naar huis om te eten en ging ik met de taxi naar 205, de enige normale bar in Koforidua. Daar ontmoette ik alle andere vrijwilligers die nu in Koforidua zijn. We gingen naar Mac-Dic, een soort hotel met een heel cool zwembad. We bespraken daar de plannen voor het weekend en ik hoorde dat er geboekd was voor mij om mee naar Cocobite te gaan, een plek aan de kust van Ghana. Die avond zijn we nog terug gegaan naar 205 en hebben we nog wat leuke spelletjes gedaan.
Vandaag was oke op werk. Ik was wel blij dat ik de Labour ward mocht bekijken en er waren wat interesante ingrepen op mijn afdeling waar ik bij kon zijn. Zo was er een meisje van 13 op de afdeling binnengekomen die een hele grote buik had en heel veel pijn. Ze had twee weken daarvoor een abortus gedaan. Toen ze een ego gingen maken kwamen ze erachter dat er iets groots mis was. Er waren twee opties, of het was een hele grote cyst of het was een mislukte abortus waardoor er wat cellen in de baarmoeder bleven. Verder hebben ze me 's ochtends geleerd hoe ik de bloeddruk kan meten. Ik loop zo nog even langs de winkel van Freeman en zeg nog even hallo tegen Freda. Vanmiddag gaat Emmanuel me weer rondleiden en 's avonds doe ik rustig aan.
Morgen wordt een leuke dag. 's Ochtends ga ik met de vrijwilligers, die een Medical Project doen, een outreach doen. Dat houd in dat we de wonden van kinderen gaan verzorgen en ze wat dingen leren over gezondheid. Daarna heb ik even tijd om mij spullen te pakken en dan vertrekken we met de tro tro naar Cocobite.
De Cultuur:
Eten
Het eten is wel oke maar soms echt heel pittig. De eerste dag maakte mijn hostmother een typisch ganees gerecht, Lollof Rise. Ik stond gelijk perpleks want toen het klaar was gooide ze een plastic zak over het eten en liet het zo nog even staan, gevolg: stukjes plastic in het eten.... Verder eet de bevolking hier ongeveer 1 warme maaltijd per dag, dat is alles. Ik wordt wel goed verzorgd. 's Ochtends krijg ik meestal een brood met een ei en thee. Ik eet overdag maar 1 keer warm omdat ik daar zelf voor gekozen heb, dus of ik lunch of ik heb avondeten. Het water kun je in zakjes kopen. Deze zakjes zijn 500 ml en kosten 10 persawhas, dat is zo'n 3 cent.
Vervoer
Ik reis voornamelijk met de taxi. Het kost mij 60 persawhas om van het huis naar de stad te gaan, dat is zo'n 15 cent!! Verder ken ik de weg al aardig goed in de stad. De tro tro heb ik nog niet genomen maar die gaan we morgen gebruiken als we naar de kust gaan.
Living
Mijn kamer is prima in het gastgezin. De douche is een ander verhaal. Het was de eerste keer erg wennen om mijn water uit een put te halen, dat in een emmer te gieten en doormiddel van een beker water over me heen te gooien. Hiervoor is wel gewoon een hok in huis. Verder hebben ze ook niet echt een keuken en wordt alles buiten op een kleine kolf gedaan.
Volgens mij ben ik hier de enige met ECHT haar dat langer is dan 2 cm. Het is hier gebruikelijk om een pruik te dragen of om nephaar ingevlochten te hebben.
Ik weet me prima aan te passen en heb eigenlijk geen last gehad van een cultuurshock omdat ik alles over me heen liet komen. Wel was het wennen dat ik door iedereen op staat wordt herinnerd dat ik uit een westers land kom. Iedereen noemt me hier namelijk 'Obruni', wat blanke betekent. Het is voor hun geen scheldwoord maar het maakt me wel een outsider.
Dit is wel zo'n beetje mijn eerste verslag vanuit Koforidua! Volgende week zal ik opnieuw rapport brengen.
Liefs Mascha
Ik ben nu voor zo'n 5,5 dag in Ghana en heb het prima naar mijn zin. Ik ben zaterdagavond aangekomen in Accra waar ik ook de nacht verbleef in het Pinkhostel. Ik heb daar een leuk gesprek gehad met Giorgia Varvello, een italiaans meisje waarmee ik op de kamer verbleef en die ook vrijwilligerswerk ging doen. Zondagochtend stond er al vroeg weer een taxi op mij te wachten om mij naar mijn gastgezin in Koforidua te brengen. De reis duurde zo'n 2 uur. In mijn gastgezin werd ik warm ontvangen en ik werd gelijk rondgeleid door, Emmanuel, de 14 jarige zoon van mijn verblijfmoeder. Hij liet me wat plekken zien en zelf zijn school. We hebben zo'n 2 uur in de zon met 30graden gelopen, dat was behoorlijk zwaar. In februari heeft hij een ongeluk gehad waardoor hij nu nog maar 1 arm heeft. Verder is er dus nog mijn 'hostmother' Martha. Van haar kinderen is Freda de oudste, zij is 23 jaar en heeft een vriend die Freeman heet. Verder heeft ze nog twee zoons die Derek en Mafoe heten. De rest van de zondag hebben we niet veel gedaan. Maandag ging ik met de familie de stad in waar ik werd opgewacht door Mickey van Projects Abroad Ghana. Hij heeft mij in rondleiding gegeven in de stad en gaf ook wat handige tips over de taxi, het eten en het internetcafe. Ook kochten we een nieuwe simkaart en gingen we naar het ziekenhuis om me aan te melden. Die avond namen Freda en Freeman mij mee naar een restaurant waar we een drankje deden en vervolgens hebben we nog ergens frietjes gegeten.
Dinsdag was mijn eerste werkdag. Ik werd naar de Obstetric & gynaecology wards gebracht. Daar liep een groep studenten en twee dokters de verschillende kamers af om de pacienten een voor een te bespreken. Ik merkte al gelijk dat er eigenlijk geen appatuur op de afdeling was en alles handmatig werd gedaan. Die ronde was erg vermoeiend. Het was namelijk erg warm in de kamers en omdat het team steeds oversprong naar de volkstaal 'twi' kon ik het niet volgen. Rond een uur of 1 ontmoette ik een hele aardige jongen die ook op die afdeling werkte die me wat rondleidde en me meer info gaf over verschillende ingrepen. 's Middags nam mijn hostmoeder me mee naar een markt om een enkelbandje voor mij te kopen die ze zelf die dag daarvoor had gekocht.
Woensdag was een leuke dag. Ik moest van 9 tot 2 werken. De studenten die weer diezelfde zonde maakte, legde me al wat meer dingen uit en Lucia, het enige vrouw van de groep, nam me mee op sleeptouw. We gingen naar de ENC ward. Hier komen vrouwen die problemen hebben tijdens de zwangerschap maar ook na een bevalling moet de vrouw om te twee weken terugkomen voor een review. IK HEB DAAR TWEE NEWBORNS MOGEN VASTHOUDEN :). Na het werk ging ik snel naar huis om te eten en ging ik met de taxi naar 205, de enige normale bar in Koforidua. Daar ontmoette ik alle andere vrijwilligers die nu in Koforidua zijn. We gingen naar Mac-Dic, een soort hotel met een heel cool zwembad. We bespraken daar de plannen voor het weekend en ik hoorde dat er geboekd was voor mij om mee naar Cocobite te gaan, een plek aan de kust van Ghana. Die avond zijn we nog terug gegaan naar 205 en hebben we nog wat leuke spelletjes gedaan.
Vandaag was oke op werk. Ik was wel blij dat ik de Labour ward mocht bekijken en er waren wat interesante ingrepen op mijn afdeling waar ik bij kon zijn. Zo was er een meisje van 13 op de afdeling binnengekomen die een hele grote buik had en heel veel pijn. Ze had twee weken daarvoor een abortus gedaan. Toen ze een ego gingen maken kwamen ze erachter dat er iets groots mis was. Er waren twee opties, of het was een hele grote cyst of het was een mislukte abortus waardoor er wat cellen in de baarmoeder bleven. Verder hebben ze me 's ochtends geleerd hoe ik de bloeddruk kan meten. Ik loop zo nog even langs de winkel van Freeman en zeg nog even hallo tegen Freda. Vanmiddag gaat Emmanuel me weer rondleiden en 's avonds doe ik rustig aan.
Morgen wordt een leuke dag. 's Ochtends ga ik met de vrijwilligers, die een Medical Project doen, een outreach doen. Dat houd in dat we de wonden van kinderen gaan verzorgen en ze wat dingen leren over gezondheid. Daarna heb ik even tijd om mij spullen te pakken en dan vertrekken we met de tro tro naar Cocobite.
De Cultuur:
Eten
Het eten is wel oke maar soms echt heel pittig. De eerste dag maakte mijn hostmother een typisch ganees gerecht, Lollof Rise. Ik stond gelijk perpleks want toen het klaar was gooide ze een plastic zak over het eten en liet het zo nog even staan, gevolg: stukjes plastic in het eten.... Verder eet de bevolking hier ongeveer 1 warme maaltijd per dag, dat is alles. Ik wordt wel goed verzorgd. 's Ochtends krijg ik meestal een brood met een ei en thee. Ik eet overdag maar 1 keer warm omdat ik daar zelf voor gekozen heb, dus of ik lunch of ik heb avondeten. Het water kun je in zakjes kopen. Deze zakjes zijn 500 ml en kosten 10 persawhas, dat is zo'n 3 cent.
Vervoer
Ik reis voornamelijk met de taxi. Het kost mij 60 persawhas om van het huis naar de stad te gaan, dat is zo'n 15 cent!! Verder ken ik de weg al aardig goed in de stad. De tro tro heb ik nog niet genomen maar die gaan we morgen gebruiken als we naar de kust gaan.
Living
Mijn kamer is prima in het gastgezin. De douche is een ander verhaal. Het was de eerste keer erg wennen om mijn water uit een put te halen, dat in een emmer te gieten en doormiddel van een beker water over me heen te gooien. Hiervoor is wel gewoon een hok in huis. Verder hebben ze ook niet echt een keuken en wordt alles buiten op een kleine kolf gedaan.
Volgens mij ben ik hier de enige met ECHT haar dat langer is dan 2 cm. Het is hier gebruikelijk om een pruik te dragen of om nephaar ingevlochten te hebben.
Ik weet me prima aan te passen en heb eigenlijk geen last gehad van een cultuurshock omdat ik alles over me heen liet komen. Wel was het wennen dat ik door iedereen op staat wordt herinnerd dat ik uit een westers land kom. Iedereen noemt me hier namelijk 'Obruni', wat blanke betekent. Het is voor hun geen scheldwoord maar het maakt me wel een outsider.
Dit is wel zo'n beetje mijn eerste verslag vanuit Koforidua! Volgende week zal ik opnieuw rapport brengen.
Liefs Mascha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
